´s Biwak
(Dieter Hartig)
A
Schitour mid am Biwak im Schnee
des is moi
wos anders. Wow, deeees is schee.
Am
Midwoch hoasd's no: a scheens Wochnend.
Den
Weddabericht hod woi d' Frau Holle vapennt.
Am
Samsdog hod's dann mid'm Sonnaschein gschpart.
aber
des is uns wuascht, wei mia, mia
san hart.
Mia
san tapfer um zwöfe vom Parkplotz
loszong
De
eastn bor Meta ham ma d'Schi
east amoi trong.
Mia,
des warn sexe, davo fünf „Herrn“
und
d'Christine ois oanzige „Deern“
Damid nix passiert no ia
Mo, da Rudi.
und
da Günta, da Robert, da Markus und I.
Da
Robert hod aufglegt, dea is guad
beianand.
Da
Markus schaut aus, wia vom Straßnbauamt.
Da
Günta kimmt mid seine neichn Carving-Schi
Da Rudi montiert se sein Paraplü,
Ois Quotenfrau is de Christine dabei.
Nua zu mia foid ma hoid
go nix ei.
Mia
steign auf, de andern fohrn
ro.
und
schaun uns ganz vawundert
o.
Wos machan de? Zu dera Zeit!
Des
is doch z`spät! De han ned ganz gscheid.
Bei
lausiger Sicht und waagrechtn Schnee
arban mia uns
langsam in d' Höh.
A
Stickl undam Gipfe hod da Günta
dann dacht:
„Des
war a guads Platzl füa unsa Nacht.“
Dann
stechans mid de Sondn im Schnee umanannd,
auf
dass oana an guadn Bauplotz fand.
Da
Oane schreid hier, da anda moand do.
Und
iagendwann fang ma as schaufen o.
Wia mia uns grobn in den Schnee so nei,
foid ma “Fool on the Hill” vo de Beatles ei.
Füa a Sexa-Schneeloch hods oba ned gnua Schnee.
Christine,
Rudi und Robert grobn se a Separee.
Bei
dera Groberei kimmst ganz sche ins Schwitzn.
trotzdem
konst in dem Loch kaum sitzn.
Dann
ziagst de aus bis auf d'Untahosn
damidsd aus dem Zeig rauskimmst,
aus dem noßn.
Doch
so a Strip dauert go ned
lang
wei, bei dera Keidn ziagds de ganz sche zamm.
Um
achte gibts dann im schneeigen Zimma,
bei
Suppn und Wein, a Candle-Light-Dinner.
Dann
spui ma no mid am Schnapserl noch.
So a Biwak is scho a coole Sach.
Und
wia cool des sei ko, des ham mia dann gschpannt
wia ma im Loch drin gleng san, beianannt.
Wansd im Schlafsack drinna
aufn Wind draußn luast,
übalegst da fei zwoamoi,
obst bissln muast.
So
ummara achte geh i voa d'Tia.
De
Landschaft nur weiß, wia a Bladl
Papier.
Wia zu eawartn, in da Fria a Bruchharsch
Des
wead a Gaudi. Ja mi leckst
am .......
Dann
iß es oba do ned so schlimm woan
und
mia san ganz brauchbar obegfoan.
Wia mia uns den Beag obe gschlicha
ham
Ham se a wida
de Woign vazogn.
Und
nachdem mia numoi a pause ham gmacht
hod plötzlich vom Beag
oba de Sun uns ausglacht.
Beim
Hoamfon dann no in a Pizza-Station
mid a tollen, blonden Bedienungsperson.
So
bleibt zum Schluß no des Resümee.
Nette
Leid, a wenig Keidn und ned
zvui Schnee.
Tolle Stimmung bei Schnaps, dunklem Bia und
Wein.
A
hoase Suppn und Brot bei Keaznschein.
Doch
oans woas i gwies, i mach sowos nie wieda,
mia hams übalebt! Bis zum nächstn moi. Dieta.